De jaren 70/80
Pastor Simon Kuyten.
1970 –
1980
We hebben in die jaren heel veel opgezet .Dat kon omdat we
met drie pastores waren. Eerst werkte ik samen met Frits Tesser en Jacob Hijnen
en later met Leo Verbakel en Peter Denneman.
Elke pastor had een
hoofdaandachtsveld en van hieruit werd er op alle fronten van het pastoraat
iets opgebouwd en tot stand gebracht.
Mijn hoofdaandachtsveld
was in die periode de zorg op de scholen.
In de beginjaren gaf ik
les op de basisscholen. Later werd dat de catechese begeleiding aan de
leerkrachten.
We hebben heel veel
opgezet rondom de gezinscatechese en de sacramentenbegeleiding zoals eerste
communie, vormsel, huwelijksgesprekken en doopgesprekken.
Er kwamen verschillende
koren naast het gemengd koor kwam er een kinderkoor, een jongerenkoor en het
Experikoor.
Met de komst van de
Montfortkerk kregen we een mooie, kleine en stemmige kerk met tal van
mogelijkheden.
De Montfortparochie
was( is) een heel levende gemeenschap met veel vrijwilligers en dat was
alom bekend.
Eindelijk
heeft de wijk een eigen kerkruimte. Zaterdag 18 december 1971 wordt onze kerk feestelijk
geopend door Mgr. Drs. J. Bluyssen, bisschop van 's-Hertogenbosch. Voor de
bewoners van Stokhasselt is het een bijzondere gebeurtenis.
Pastor
Leo Verbakel
1976 -
1988
Leo Verbakel volgde Frits Tesser op. Samen met Simon Kuyten
en Peter Denneman was hij een poos een van de pastores van onze parochie.
Bij zijn afscheid van de Montfortparochie in Tilburg koos
hij als motto: “We waren samen een tijdje onderweg”. Zo zag hij het leven. Het
oprukkende individualisme deed hem echt pijn. Hoe kunnen mensen leven met God,
als zij niet weten wat samenleven is?”
"Ik heb de mensen in Tilburg en in de Beerzen willen
zeggen dat zij niet alleen zijn, dat God er is, dat zij geborgen zijn en dat
zij die geborgenheid aan elkaar mogen doorgeven. Iedere mens zoekt
geborgenheid, maar vindt die niet altijd. Maar als je er met hen over spreekt
en er met een gebaar van getuigt, iemand de communie geeft of zegent, dan komt
er vaak een diepe vrede over iemand, even een moment van echte
geborgenheid".
Met pijn in het hart zag Leo om zich heen heel wat
vereenzaming en verkilling. Wat hij als pastor had willen bewerkstelligen, was:
samen een wal opwerpen tegen de oprukkende individualisering. In meerdere
interviews heeft hij daarover gesproken. In zijn ogen was leven eerst echt, als
er gezamenlijkheid en verbondenheid ontstaat. Samen zijn, samen iets doen,
samen iets vieren ... dat was zijn ideaal. Hij droomde van een kerk
bijeengehouden door hartelijkheid en wederzijdse nabijheid, een plek om te
schuilen bij elkaar.
( Uit de preek van Wiel Logister t.g.v. de afsluiting van
het Pastoraal werkjaar 2007-2008)
Pastor
Peter Denneman
1973-1994
Pater Peter Denneman heeft in de 21 jaar dat hij als pastor
aan de parochie verbonden was heel wat veranderingen doorgevoerd, veranderingen,
die tot op de dag van vandaag in praktijk worden gebracht.
In dit lied bij zijn
afscheid in 1994 passeren ze de revue.
EX -
PERIKELEN
Lied bij
het afscheid van Peter Denneman - 23 januari 1994
Bij 't ontstaan van ons
koor hadden wij een streepje voor
Peter was naar ’t
scheen voor 't experi alleen.
Wijkopbouw, de w.w. en
de kinderboerderij,
kwamen er toen bij en
zo nog een hele rij.
Dus tot ons verdriet en
grote spijt raakten wij hem steeds meer kwijt.
Hoort ons aan, hoort
ons aan, hoor toch onze klaagzang aan
hoe 't ons is vergaan
en hij ons in de kou laat staan.
IN DIE DAGEN VAN TESSER
EN HIJNEN ZAG JE NOG DE ROOMSE LIJNEN.
WE ZEIDEN: “U” EN
“MENEER PASTOOR”
MAAR DENNEMAN ZEI: “ 'T
IS PETER HOOR”.
EN ZORGDE ZO GEZWIND
VOOR EEN NIEUWE FRISSE WIND.
‘t Moment van scheiden
breekt nu aan voor Peter Denneman.
Wij moeten hem nu laten
gaan en balen daar wel van.
Want hij heeft talent
in overvloed
en gebruikte dat zoals
het moet met verve en elan!
BUNDELS LITURGIE EN SPELEN;
BROOD EN WIJN SAMEN DELEN
JEZUS CHRIST - JONATHAN
- MONTFORT EN CABARET
NOG VEEL MEER WERD DOOR
HEM IN GANG GEZET.
SOMMIGEN VONDEN HET WAT
ZWAKKER EN NOEMDEN HEM ZELFS ‘N ROOIE
RAKKER.
Eenentwintig jaren was
hij hier, probeerde alles uit.
Hij deed dat echt op
zijn manier en bracht een nieuw geluid.
Wij werden fors
geprogrammeerd
maar straks zijn de
rollen omgekeerd Simonis leeft zich uit!
REGELEN EN ORGANISEREN,
WIJ MOESTEN NOG HEEL WAT LEREN.
STOELEN RECHT - STRAK
IN ’T GELID, - ZODAT JE 9 RIBBELS VAN DE RADIATOR AF ZIT.
DE KALENDER SCHEEF EN 0
WEE ALS JE NIETS OPSCHREEF,
EVEN DENKEN, VERGEET
HET MAAR! NIET VANDAAG, MAAR LIEVER GISTEREN KLAAR.
DE KAST OP SLOT, HET
LICHT UITGEDAAN, EERDER KON JE NIET NAAR HUIS TOE GAAN.
Peter ging steeds
aangepast gekleed dat weten wij secuur.
Hij hield van kovels
(self made) heel handig en niet duur.
Maar straks moet hij in
vol ornaat, -dat ie wereld wijd te pronken staat- in Stadelmaier-couture.
GEKLEED IN CORDUROY EN
TRUI, DE OUTFIT VOOR ALTERNATIEVE LUI
GING IE ALS LEEK ZO
ONGEVEER TOT AAN DE PREEK
ONS IN DE VIERING VOOR,
MAAR LATER WEER IN KOVEL DOOR.
OOK IN BURGER WERD IE
STEEDS MEER 'N PASTOR VERKLEED ALS HEER.
Onze kerk
heeft haast in elke hoek ’n beelt’nis als decor.
Want Peter
was altijd op zoek naar tekenen van Montfort.
Wie wijst
hem nu voortaan de weg? -in de polder kent hij heg noch steg –
Wij hopen
De Montfort!
OVERAL
WAAR HIJ KWAM GAF HIJ SIGNALEN "VALT HIER NOG WAT TE HALEN?"
EVANGELISTEN
VAN GLAS IN LOOD WAAR NIEMAND GELD OP BOOD
EEN
BEELDJE HIER, 'N MONTFORT DAAR, PETER KREEG 'T VOOR ELKAAR.
Peter
werkte hier met hart en ziel voor de gehele wijk.
Dat was
wat ons zo goed beviel, zette zoden aan de dijk.
Hij wil
graag "binnenste-buiten" gaan en dat kan in zendtijd nu voortaan
Hij zet
zichzelf te kijk.
IN HEEL
DIE OMROEPBENDETUSSEN DE MOL EN VAN DEN ENDE
ZAL HIJ
MOETEN BEWIJZEN, ZICH IN DE MARKT TE PRIJZEN.
EN OM HEM
WAT TE VERLICHTEN GAAN WIJ GEWOON 'N FANCLUB OPRICHTEN.
BOEREN,
BURGERS, BUITENLUI SCHRIJF U IN, 'T KOST NIEMENDAL,
HIER HEBT
U DE PAPIEREN AL!!!!!!!!
Jij wil
gaan… jij wil gaan, jij wil ver van ons
vandaan.
We missen
jou... beslist, zullen doorgaan onbetwist.
Jij wil
gaan... jij wil gaan, jij wil ver van ons vandaan.
We missen
jou... beslist; zullen doorgaan onbetwist.
En we
danken jou nu heel spontaan
Voor wat
je voor de Montfort hebt gedaan.
Jij mag
gaan... jij mag gaan, we doen het zelf wel voortaan
en wensen
stuk voor stuk, jou veel voorspoed en geluk.