Op zondag 15 april 2007
begon de feestelijke ontmoeting al rond half tien op het kerkplein voor de kerk
en op het parkeerterrein achter de parochiezaal. Mensen van toen en nu stapten
uit, groetten elkaar als gewoonlijk. Soms ook uitbundig, als teken van
herkenning en ze volgden de zeer vertrouwde weg naar de ingang van de kerk.
Na een hartelijk welkom
in de hal door Frans Spijkers, voorzitter van het parochiebestuur, kon iedereen
zijn of haar plekje zoeken in de kerkruimte voor de viering. Veel vreugde en
blijdschap op de gezichten als tekenen van herkenning. Hartstikke leuk hoor.
De kerk was vrolijk en
uitbundig versierd.( Ras van Broekhoven en Cees Vermeer zijn direct na Pasen
opnieuw aan de slag gegaan met hun creatief talent.) Schitterend mooi!
Samen met alle koren
zongen we instemmend het openingslied:
Dit is
een dag om te danken
dat wij
mogen leven.
Vriendschap
en liefde van harte
elkaar
kunnen geven.
Wiel Logister en
Catharine van den Berg gingen voor in deze feestelijke eucharistieviering.
Na de viering kreeg
Lies van den Meijdenberg, ceremoniemeester, het woord voor de mededelingen en
het verdere verloop van het feest van ontmoeting.
Om samen het glas te
heffen nodigde Lies ons uit naar, de grote zaal van het parochiecentrum te gaan
waar de catering haar voorbereidingen getroffen had. De zaal bleek al snel te
klein voor de vele mensen. Gewillig, maakte de eerste groep ruimte of zocht
elders een plekje. Met het glas in de hand werd buiten in de zon, in de gang of
in de kleine zaal gezellig gebuurt en bijgepraat door mensen van toen en nu.
Intussen werd de
kerkruimte omgebouwd tot feestzaal. Ook voor de mensen van toen een uitermate
vertrouwd gegeven! De menigte werd uitgenodigd aan tafel te gaan. Iedereen
zocht een plekje aan tafel, bij voorkeur bij iemand die men nog niet. gesproken
had.
Nieuw was het
schitterend ingericht buffet achter in de kerkruimte. Natuurlijk waren Franka
Storimans, haar dochter Roosje en haar zus Wicky Lips er weer voor in om dit
buffet heel kundig en feestelijk voor te bereiden. De opstelling was heel
gezellig van twee
kanten naar het midden gewerkt, zodat de rij wachtenden niet te lang hoefde te
worden.
Hapjes,
salades, fruit, een lekkere variatie van brood geflankeerd door stijlvolle
kandelaars en decoraties. Grandioos
En ook meteen een
gezellig opgemaakte bar om een drankje naar keuze te halen. Koffie en thee
werden geserveerd door de catering, welbekende mensen in vaste dienst mogen we
wel zeggen I
Het was mogelijk om gebruik
te maken van de microfoon voor wie wat kwijt wilde of op zijn hart had. De
koren hadden er op gerekend om een voor een aan te treden. Te beginnen met het
Kinderkoor en het Jongerenkoor. Het
Experikoor kwam voor de draad met diverse meezingers. Het vertrouwde beeld met
Hans van Oers aan de piano en zijn enthousiaste spel bracht de stemming er
meteen in! En toen kwam op de muziek van “The conquest of paradise” [het
bevechten van het paradijs] het Experikoor binnen
wiegen... een voor een achter elkaar met een lang touw over de rechterschouder
aan elkaar verbonden ... een geweldig spandoek ontrolt zich intussen met de
tekst: "Samen houden wij de Montfortparochie in beweging..
"
Tot drie keer
toe een ronde door de kerk. Vele feestgangers voelden zich aangesproken en
trokken mee in de beweging...
Rond half drie begon Lies van de Meijdenberg
aan de afsluiting. Er was nog een loterij. Bij het binnenkomen kreeg iedereen
een lotnummer. Er waren drie prijzen: beschilderde kaarsen met een motief ter
herinnering aan dit gezellige feest.
Geweldig dat de meeste pastores van tóen er ook
waren: Simon Kuyten, Peter Denneman, Theo van der Geest, Thérèse van Grootel en
Herman Smarius. Fijn om de kans te hebben ook hen te ontmoeten en een praatje
met hen te maken' en lief en leed uit te wisselen. Ik veronderstel dat ook de
pastores, de een na de ander kon concluderen:
Het gaat de Montfort goed. Ook nu na veertig
jaren want inderdaad:
Samen houden ze de Montfortparochie in
beweging... tóen en ook nu!
Dank aan het feestcomité. Dank ook aan allen op
wie het een beroep kon doen om dit feest te doen slagen. Het was een geweldig
feest! Het was áf! Of zoals Jos Bierings een dag later zei: "Echt
gezellig, als vanouds!"